Να «τους πετάξουμε στη θάλασσα»…
Ανατριχιαστική σύμπτωση, νο1: Τέσσερις ημέρες μετά το εμετικό πρωτοσέλιδο της φυλλάδας «Μακελειό» (με τίτλο που καλεί ευθέως σε μαζικές δολοφονίες ανθρώπων: «πετάξτε –σσ τους μετανάστες & πρόσφυγες- στη θάλασσα»), η Μεσόγειος, μια θάλασσα νεκροταφείο τα τελευταία χρόνια, πήρε στην παγωμένη αγκαλιά της 800 ακόμα ψυχές προσφύγων και μεταναστών που ξεκίνησαν από τη Λιβύη με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής.
Ανατριχιαστική σύμπτωση, νο2: Την ημέρα της ασύλληπτης τραγωδίας (οι λέξεις πλέον έχουν χάσει το νόημά τους) στα ανοιχτά των ακτών της Λιβύης, η χρυσαυγίτικη φυλλάδα Πρώτο Θέμα (του γνωστού κομιστή), πρώτη σε κυκλοφορία μεταξύ των κυριακάτικων, κατηγόρησε με χυδαία φρασεολογία το «ζεύγος της λαθροσυμφοράς» (σσ τους υπουργούς Θ. Δρίτσα και Τ. Χριστοδουλοπούλου) «που άφησαν τα νησιά να γεμίσουν με λαθρομετανάστες», αλλάζοντας σκόπιμα την φράση της Τ. Χριστοδουλοπούλου για τους μετανάστες (που έχουν το δικαίωμα) να λιάζονται στις πλατείες και αποδίδοντας την σε υποτιθέμενη προσβολή στο έργο των λιμενικών.
Το επικίνδυνο στην υπόθεση είναι ότι τα δύο πρωτοσέλιδα, στην χυδαία ακρότητά τους, εκφράζουν μία αντίληψη που τείνει, με διαβαθμίσεις από άνθρωπο σε άνθρωπο και περιοχή σε περιοχή, να γίνει κυρίαρχη στην εξαθλιωμένη οικονομικά και ηθικά ελληνική κοινωνία: Ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες είναι «εισβολείς» που εποφθαλμιούν τις περιουσίες των Ελλήνων, ότι το μεταναστευτικό είναι πρόβλημα καταστολής (η οποία έχει ως άρρητη ή ακόμα και ρητά διατυπωμένη, όπως την εξέφρασε το «Μακελειό», κατάληξη τους πνιγμούς ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ανήλικα παιδιά και βρέφη) και ότι βασικό πρόβλημα είναι οι «δουλέμποροι» και όχι οι ανθρωπιστικές τραγωδίες, οι πόλεμοι (στους οποίους πρωτοστατεί ή κλείνει τα μάτια η πολιτισμένη Δύση), η ακραία φτώχεια και όλες οι αιτίες που σπρώχνουν εκατομμύρια ανθρώπους στα καριδότσουφλα των «δουλεμπόρων».
Αυτή η αντίληψη εκφράστηκε ηπιότερα μεν, εξίσου όμως απάνθρωπα και με μικροπολιτικά κίνητρα, ακόμα και από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Την ώρα που ο πολιτικά ομογάλακτος του, Μ. Σουλτς, έκανε λόγο (κατόπιν βέβαια, της τραγωδίας) για μια «κοινή ευρωπαϊκή προσέγγιση που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη, και θα δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να έρθουν στην Ευρώπη με νόμιμο τρόπο», ο Ε. Βενιζελος, με ξεκάθαρη στόχευση να συκοφαντήσει την κυβέρνηση Τσίπρα, συσχέτισε το αυξημένο προσφυγικό κύμα με την… «ρητορική της ελληνικής κυβέρνησης» (μιλώντας πιο εκλεπτυσμένα τη γλώσσα του Πρώτου Θέματος)! Δεν κατάφερε, φυσικά, να ξεπεράσει σε υποκρισία τον πρώην πρωθυπουργό Α. Σαμαρά που «πόζαρε» προεκλογικά ενθουσιασμένος δίπλα στον φράκτη του Έβρου, ένα έργο που το μόνο που «πέτυχε» είναι η αύξηση των ναυαγίων στο Αιγαίο (ας κάνουμε τη μακάβρια υπενθύμιση ότι 1 ημέρα μετά την εκατόμβη νεκρών στη Λιβύη, τρεις Σύριοι πρόσφυγες, μεταξύ τους ένα μικρό παιδί, πνίγηκαν στη Ρόδο).
ΜΜΕ και μερίδα του πολιτικού συστήματος, παίζοντας επικίνδυνα με τα ξενοφοβικά αντανακλαστικά και προσδοκώντας ίσως στη συμπάθεια των «άστεγων» ψηφοφόρων της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, προσποιούνται ότι αγνοούν τα αυτονόητα: Για την αύξηση των προσφυγικών ρευμάτων (που είναι πενταπλάσια στην Ιταλία απ’ ότι στη χώρα μας, απόδειξη ότι το ζήτημα δεν είναι ελληνικό αλλά διεθνές) δεν φταίει η φιλομεταναστευτική «ρητορική» καμίας Χριστοδουλοπούλου ή Δρίτσα.
Αλλά:
Η κλιμάκωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων σε Συρία και Ιράκ, η εισβολή τζιχαντιστών στο στρατόπεδο προσφύγων Γιαρμούκ [κοντά στη Δαμασκό] που ανάγκασε όσους σώθηκαν (από τις 110.000 κατοίκους του) να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, την ανατίναξη πανάρχαιων μνημείων.
Κανείς, επίσης, δεν μπορεί να λησμονεί ότι περισσότεροι από 3,5 εκατομμύρια Σύροι έχουν περάσει σε χώρες του εξωτερικού για να γλιτώσουν από τον πόλεμο. Στην γειτονική Τουρκία μόνο, φιλοξενούνται πάνω από 1,8 εκατ. πρόσφυγες, πολλοί από τους οποίους θέλουν να περάσουν στην Ευρώπη τώρα που βελτιώνεται ο καιρός. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του προσφυγικού κύματος, υπενθυμίζουμε ότι οι Παλαιστίνιοι που εγκατέλειψαν τις εστίες τους το 1948 ήταν 700.000, αλλάζοντας για πάντα τον πολιτικό χάρτη της Μέσης Ανατολής.
Είναι δεδομένο ότι η Συρία έχει «καταρρεύσει» με αποτέλεσμα οι πρόσφυγες πολέμου να μην ελπίζουν σε επιστροφή στα σπίτια τους. Και οι πρόσφυγες –που δεν έχουν κύριο προορισμό την Ελλάδα αλλά την Ιταλία προκειμένου να φτάσουν στο Βορά πιο εύκολα –προς ώρας, είναι υψηλού μορφωτικού επιπέδου γι αυτό και έχουν τα χρήματα για να πληρώσουν την μεταφορά τους με τα πλοία - φέρετρα, να καλύψουν το ξενοδοχείο τους και τις πρώτες ανάγκες τους.
Η ταραγμένη Μεσόγειος (αρκεί μια αναζήτηση στο Google, ας την κάνουν οι κήρυκες του μίσους και του ρατσισμού, για να μάθει κάποιος το χάος που επικρατεί στη Λιβύη) και η εξίσου ταραγμένη Μέση Ανατολή (η κόλαση της Υεμένης γεννά επίσης τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα) σίγουρα δεν χειμάζονται από την ρητορική της ελληνικής κυβέρνησης αλλά από τεράστια προβλήματα που καθιστούν αβίωτη την καθημερινότητα για εκατομμύρια ανθρώπους.
Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, από κάθε γωνιά των ταραγμένων περιοχών, δεν έρχονται στην Ελλάδα γιατί… έμαθαν ότι υπάρχει μια κυβέρνηση που τους αγαπά και τους φροντίζει (όπως λένε ή αφήνουν να εννοηθεί Πρώτο Θέμα και Βενιζέλος). Έρχονται στη χώρας μας γιατί απλούστατα δεν μπορούν να μείνουν άλλο στη δική τους και κυρίως επιδιώκοντας να περάσουν στις πιο εύρωστες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, όπου εκεί τους περιμένει πιθανότατα κάποιος συγγενής αλλά και το ενδεχόμενο απασχόλησης. Έρχονται στην Ελλάδα γιατί είναι, μαζί με την Ιταλία, οι μοναδικές θαλάσσιες πύλες εισόδου. Τόσο απλό και ξεκάθαρο.
Και η Ευρώπη, που πάντα κινείται με ρυθμούς χελώνας, πρέπει να δράσει… χθες, αλλιώς το στίγμα από το αίμα των χιλιάδων πνιγμένων θα μείνει ανεξίτηλο. Και μία ψυχή να χαθεί ακόμα, θα είναι κηλίδα στην Μεσόγειο. Άμεσα απαιτείται η αναβάθμιση των δομών διαχείρισης της μετανάστευσης και της έρευνας και διάσωσης στη Μεσόγειο. Επίσης, η στήριξη των ευρωπαϊκών μεσογειακών χωρών, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, που υποδέχονται τα κύματα των μεταναστών και προσφύγων, χωρίς άλλη καθυστέρηση και ήξεις αφήξεις . Τέλος, οι άτολμες (;) ευρωπαϊκές ηγεσίες, αντί να κάνουν τον Πόντιο Πιλάτο, πρέπει να αναλάβουν διπλωματικές πρωτοβουλίες για ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων στη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη, καθώς και για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του τζιχαντισμού.
Στους κινδυνολόγους του ρατσισμού, είτε φορούν μαύρο χρυσαυγίτικο μπλουζάκι (Μακελειό, Πρώτο Θέμα) είτε τη γραβάτα της υποκρισίας (Σαμαράς, Βενιζέλος) αφιερώνουμε, αντί επιλόγου, τη δήλωση του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου για την τραγωδία της 19ης Απριλίου:
«Τριακόσια, τετρακόσια… επτακόσια. Δεν πρόκειται για δισεκατομμύρια που πρέπει να ανευρεθούν. Ούτε αριθμούς που αφορούν εθνικές οικονομίες ή όσα καθημερινά καθορίζουν οι “αγορές”. Μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές. Για ανθρώπους, πατεράδες, μανάδες, παιδιά, ακόμα και βρέφη που πνίγηκαν, μόλις λίγες ώρες πριν στη θάλασσα της Μεσογείου. Ανθρώπους που έψαχναν ένα ασφαλές καταφύγιο στην Ευρώπη. Γιατί γνώριζαν, είχαν ακούσει, τους είχαν υποσχεθεί αυτοί οι δουλέμποροι, ότι εκεί που γεννήθηκε ο δυτικός πολιτισμός η ανθρώπινη ζωή είναι σεβαστή και προστατεύεται και, μάλιστα, της δίδεται απόλυτη προτεραιότητα. Τι απ’ όλα συνέβη προχθές; Πρόσφατα στο Αιγαίο; Πριν από μερικούς μήνες στη Λαμπεντούζα; Τίποτα. Απολύτως τίποτα.
Αρκετά! Η αγανάκτηση μας συμπυκνώνεται σε αυτή τη λέξη. Η ευθύνη για όσους επιτρέπουν να συμβαίνουν αυτές οι τραγωδίες, είτε προκαλώντας τις, είτε μη αντιμετωπίζοντάς τις, είναι τεράστιες.
Ποια έκτακτη σύνοδος έγινε για τους χιλιάδες ανθρώπους που χάθηκαν στις θάλασσες της Μεσογείου; Πόσοι αρχηγοί κρατών μέσα στο σαββατοκύριακό τους ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτή την τραγωδία; Πόσοι επικοινώνησαν μεταξύ τους, πόσοι ξαγρύπνησαν σε “συνόδους κορυφής” για να βρουν λύση σε αυτό το πρόβλημα και να εξετάσουν τρόπους να φιλοξενήσουν ανθρώπους που φεύγουν με σαπιοκάραβα από την αφρικανική ήπειρο για την ευρωπαϊκή γη; Οι δηλώσεις συμπάθειας, τα συλλυπητήρια τηλεγραφήματα, τα ρεπορτάζ των διεθνών Μ.Μ.Ε. δεν αρκούν, δεν σώζουν ζωές. Ήρθε ο καιρός να σηκώσουμε όλοι μας τα μανίκια, να βρούμε όλοι μαζί τη λύση που απαιτείται για να σταματήσουν αυτές οι τραγωδίες.
Σταματήστε τους δουλεμπόρους που υπόσχονται ταξίδια χωρίς επιστροφή σε γονείς που ψάχνουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά και τα βρέφη τους. Σταματήστε τους πολέμους που προκαλούν τα κύματα προσφύγων. Σταματήστε όσους κερδοσκοπούν στην πλάτη απελπισμένων φτωχών ανθρώπων που επενδύουν το βιος τους για μία ελπίδα που καταλήγει να μην έχει αντίκρισμα και τους κοστίζει τη ζωή τους.
Δεν ψάχνουν πλούτη αυτοί οι άνθρωποι. Δεν αναζητούν ανέσεις. Ελπίζουν σε μία ήρεμη ζωή, μακριά από το κυνήγι που περνούν στις πατρίδες τους. Μία ζωή με ασφάλεια, χωρίς κινδύνους. Αυτά τα “λίγα” ζητούν. Έστω, το ένα δέκατο, της φυσιολογικής και ήρεμης ζωής που ζούμε εμείς οι Ευρωπαίοι. Με τα καθημερινά μας άγχη και με τις αγωνίες μας.
Ούτε ένα πιάτο φαγητό, ούτε μία κουβέρτα αρκεί για να αντιμετωπιστούν τα κύματα των προσφύγων και των μεταναστών. Δεν χωρούν πολιτικά παιχνίδια και “ισορροπίες” για βάρκες που πλημμυρίζουν από ανθρώπινες ψυχές και δεν προφταίνουν καν να απομακρυνθούν από τις ακτές της Μεσογείου. Χρειάζεται τόλμη, αποφασιστικότητα και να αναληφθεί δράση από όλους όσοι μπορούν να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου προβλήματος που συνιστά, πια, ντροπή για τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Ενώνουμε τις προσευχές μας για την ανάπαυση των ψυχών αυτών των θυμάτων. Ας ενώσουμε, επιτέλους, και τις προσπάθειές μας για να είναι τα τελευταία θύματα που χάνονται σε αυτό το ταξίδι. Για ένα καλύτερο αύριο αυτών των ανθρώπων, ώστε στην αντίπερα όχθη να τους περιμένει η ελπίδα και να μην καραδοκεί ο θάνατος».
