Εγκλωβισμένοι στα σκουπίδια
Ένας χρόνος πέρασε από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Μέσα σε αυτό το χρόνο πολλά πρόσωπα άλλαξαν ,πληθώρα μεγαλεπήβολων υποσχέσεων ακουστήκαν, όπως και πληθώρες ουτοπικών δεσμεύσεων. Για τους πιο εύπιστους φυσάει ούριος άνεμος αλλαγής στη τοπική αυτοδιοίκηση , δροσιά ανανέωσης. Για τους πιο ρεαλιστές όμως ο χρόνος όχι μόνο δε μηδενίζεται άλλα αυξάνεται και μαζί μ’ αυτόν και τα άλυτα πρόβλημα τα του τόπου μας. Βιώνοντας στα Άνω Λιόσια τις τελευταίες δεκαετίες αντικρίσαμε πως η ύβρις προς το περιβάλλον και τη κοινωνία τιμωρείται. Σε μια ¨παντοδύναμη¨ πόλη, που τα θεμέλια της χτίστηκαν πάνω σε λόφους από σακούλες σκουπιδιών , πάνω στην εξαθλίωση της καθημερινότητας και τη μείωση του βιοτικού επίπεδου των κατοίκων της.
Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται και η Φυλή πλέον παραμένει αποχωρητήριο της χώρας. Δεχόμενη το 90% των απορριμμάτων της Αττικής αλλά και το 40-45% της χώρας, χαρακτηρίζεται ως η μεγαλύτερη χερσαία χωματερή παγκοσμίως. Ένας τόπος που το 1965 άνοιξε ως μικρή χωματερή η οποία με απόφαση του ΕΣΔΚΝΑ το έτος 1980 θα έπρεπε να κλείσει το ’84 .To 1992 δέχεται να λειτουργήσει ως μια εκ των τριών της Αττικής και όχι η μοναδική όπως κατέληξε. Το 2007 επεκτείνεται στο Δήμο Φυλής παραμένοντας χωροταξικά στο χώρο που ήταν. Στη Φυλή προορίζονταν εργοστάσια καύσης (ΧΥΤΑ) και παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος (στο ΒΙΟ-ΠΑ με πρωτοφανή κοντινή απόσταση από κατοικήσιμη ζώνη) βάση του τελευταίο Περιφερειακό Σχεδιασμό ενώ με μυστικιστικές αποφάσεις στη περιοχή μας έρχονται τα απορρίμματα Ύδρας Σπετσών και Τροιζήνας.
Όλα αυτά τα χρονιά λοιπόν ακούμε ότι ο ΧΥΤΑ κλείνει, ότι το κύτταρο έρχεται σε κορεσμό, ότι λήγει η άδεια λειτουργίας του , ότι τελικά υπογράφτηκε μέχρι το 2025 η παραμονή του. Κανείς όμως δεν ανέφερε ότι στο Περιφερειακό σχεδιασμό αναφέρει προοπτική ύπαρξης μέχρι το 2040.
Η Φυλή χαρακτηρίστηκε ως μνημείο «χάους, αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου» από την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ύστερα από έκθεση κλιμακίου της που επισκέφτηκε το χώρο. Παλαιότερα άλλο της κλιμάκιο ,παρέπεμψε στο Ευρωδικαστήριο το ΧΥΤΑ διότι διαπιστώθηκε ότι η λειτουργία του δεν ανταποκρίνεται στις κατευθύνσεις των Οδηγιών 99/31/ΕΚ και 2006/12/ΕΚ.
Και στις δυο περιπτώσεις και πρόστιμα υψηλού κόστους τέθηκαν αλλά και ζητήθηκαν να πραγματοποιηθούν, περιβαλλοντολογικές και τοξικολογικές μελέτες. Εγγράφως μέχρι πρότινος το Κράτος (και συγκεκριμένα ΚΕΕΛΠΝΟ ) αρνούταν την πραγματοποίηση επιδημιολογικών και τοξικολογικών μελετών , σε κατοίκους των όμορων δήμων.
Πολλάκις και επανειλημμένος έχουν ανακαλυφθεί νοσοκομειακά, τοξικά και μολυσματικά απόβλητα σε αντίθεση με όσα προβλέπει η Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων του έργου και όσα αναφέρονται στην ιστοσελίδα της ΕΣΣΔΝΑ. Με τους καρκινικούς δείκτες να δείχνουν κόκκινο , η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα με ραδιενεργά στοιχεία, με κάδμιο, υδράργυρο, μόλυβδο, ψευδάργυρο κ.α. εκτείνεται σε ολόκληρο το Θριάσιο Πεδίο ακόμα και σε βάθος 100 μέτρων .Η αποκατάσταση του δε θα έχει ολοκληρωθεί ούτε σε έναν αιώνα μετά τη παύση λειτουργίας της (συμπεράσματα μελέτης επιστημονικής ομάδας με επικεφαλής τον καθηγητή Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ευθύμιο Λέκκα).
Επιτακτική ανάγκη για τη βελτιστοποίηση του τοπικού βιοτικού επιπέδου αλλά και για μια «κάθαρση» σε τούτη την «ύβρη» είναι η οριστική λύση του προβλήματος. Η ορθότητα μια λύσης με βάση την μαθηματική λογική αποδεικνύεται μέσα από πεπερασμένο πλήθος βήματα, βασισμένα σ’ ένα πεπερασμένα πλήθος υποθέσεων που οφείλουν να είναι σαφώς και λογικά διατυπωμένα.
Συνεπώς δε θα μπορούσαμε να συζητάμε για το κλείσιμο της τοπικής χωματερής , κληρονομόντας την αρρώστια σε άλλη περιοχή. Στόχος προβληματισμού και υλοποίησης οφείλει να είναι το οριστικό κλείσιμο του συνόλου των Χυτά αλλά και η εγκαθίδρυση πολιτικής ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ και ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ…
Η Ανακύκλωση μαζί την επαναχρησιμοποίηση στη πηγή εγγυάται όσο θανάτωνε η κερδοσκοπική πολιτική της Καύσης. Μείωση του κόστους λειτουργίας των εγκαταστάσεων , άρνηση μείωσης προσωπικού , ελάττωση των απορριμμάτων της τάξης του 50 % ,μηδενισμό καρκινικών επιδράσεων στην υγειά του πολίτη (εάν και εφόσον τηρούνται οι διεθνείς προδιαγραφές πάντοτε)
Η Πολιτεία στα πρώτα της μετεκλογικά βήματα δείχνει να θέλει να αλλάξει το ομιχλώδες τοπίο.. Κρατώντας πάντα επιφυλακτική στάση για τις σκοπιμότητες όλων εις βάρους του τόπου μας ,θα ήθελα να αναλογιστούμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που βιώνουμε , κατά πόσο έχουμε πρόθεση να συμβάλλουμε καθοριστικά στην επαννεκίνηση της περιοχής.
Η σύγχρονη τοπική μας ¨Φρυγία¨ βούλιαξε στο ίδιο της το σαθρό έδαφος ποτισμένο όπως είναι από μόλυνση. Και οι τοπικοί και περιφερειακοί ‘Μίδες¨ που με το χρυσό του άγγιγμα μετέτρεπαν το καρκίνο και τα περιττώματα σε χρυσάφι δε δύναται να βρουν Πακτωλό Ποταμό για να απαλλάξουν από το προ ολίγων ετών χάρισμα τους.
Αναμειγμένοι σε πολιτικά σκάνδαλα είτε βρισκόμενοι σε αδιέξοδα (στέρηση αντισταθμιστικών σημαίνει έλλειψη ρευστότητας για τη πληρωμή μέρους των εργαζόμενων του Δήμου )είτε πλέον στο περιθώριο της πολιτική σκηνή , ίσως κάποια στιγμή κατανοήσουν ότι η πολιτική του "εκμεταλλεύομαι για το κέδρος τα πάντα" ζημίωσε και εκείνους. Όχι τόσο σωματικά όπως σε τόσους συμπολίτες τους, που κληρονόμησαν προβλήματα υγείας, αλλά κυρίως στην συνείδηση και την ψυχή τους.
Από την άλλη πλευρά σε τοπικό επίπεδο αντικρίζουμε μια σύγχρονη Βαβυλώνα.
Πλήρης έλλειψη πειθαρχίας και συνεννόησης μεταξύ αιρετών και μη αιρετών.
Κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις, επίσημες ή ανεπίσημες αποφάσεις που συνήθως κρύβουν από πίσω πολιτικές σκοπιμότητες, προσωπικές φιλοδοξίες ή ακόμα και μισαλλοδοξίες.
Αποτέλεσμα αυτού ο πολίτης να απογοητεύεται από τη τρέχουσα κατάσταση, να αδρανοποιείται και μαζί του (ακόμα πιο θλιβερό) ακολουθεί μέρος της τοπικής νεολαίας. Μιας νεολαίας που ως παρακαταθήκη φέρει τα σφάλματα των προγενέστερων, και ως εφόδιο της έχει την τόλμη και τα οράματα της νιότης της.
Μοναδική λύση λοιπόν, είναι η ευαισθητοποίηση του συνόλου των πολιτών σε συνδυασμό με ενεργοποίηση της τοπικής διοίκησης . Μόνο τότε θα μπορούσαμε να συζητάμε για ένα καινούργιο αύριο, πιο ανθρώπινο…
