Από τα Άνω Λιόσια στις ΗΠΑ, ένα "μαγικό" ταξίδι για τη Στεφανία
Αν η συνέντευξη της Στεφανίας Σιδέρη γινόταν σε αμερικανικό δίκτυο, τότε χωρίς καμία αμφιβολία, οι δημοσιογράφοι από την άλλη πλευρά του ατλαντικού δεν θα παρέλειπαν μια φράση που χρησιμοποιούν πολύ συχνά: «she's got the whole package» ή αλλιώς, στην… ελληνικήν, «αυτή η κοπέλα διαθέτει τα πάντα»!
Αστείρευτο ταλέντο, απίστευτη ομορφιά και μυαλό που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν όντως μιλάμε για ένα νέο κορίτσι 20 ετών! Η Στεφανία Σιδέρη, η οποία φυσικά μεγάλωσε και έμαθε μπάσκετ στις συνοικίες των Άνω Λιοσίων, φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο και πλέον από τις ΗΠΑ -όπου και μένει μόνιμα παίζοντας μπάσκετ στο Πόρτλαντ παράλληλα με τις σπουδές της- αποκαλύπτεται στο cityface.gr, μιλώντας για τη ζωή της, πριν και μετά τις ΗΠΑ, αλλά και για τα σχέδιά της για το μέλλον.
Στεφανία, από ποια ηλικία άρχισες να ασχολείσαι με το μπάσκετ;
Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ από 10 χρονών. Όταν όλα τα παιδιά, κυρίως τα αγόρια της ηλικίας μου κανόνιζαν να παίξουν μπάσκετ στο σχολείο της γειτονιάς έτρεχα και εγώ μαζί τους. Τα περισσότερα κορίτσια έπαιζαν με κούκλες σε κάποια αυλή εγώ πήγαινα να παίξω μπάσκετ. Βέβαια αυτό είχε και τις συνέπειες του αφού όλο μου το σώμα γέμιζε μελανιές, και έκανε τον πατέρα μου να μου πει, " αφού σ’αρέσει τόσο το μπάσκετ θα το κάνουμε οργανωμένα" και έτσι με έγραψε στην ομάδα των Αγίων Αναργύρων.
Σε ποίες ομάδες έχεις αγωνιστεί;
Ξεκίνησα από την ομάδα των Αγίων Αναργύρων στα 10 μου, μετά πήγα στην Μ.Ε.Ν Ιλίου , που από εκεί με επέλεξαν στην ομάδα της ΕΣΚΑ και μετά κατέληξα με μεταγραφή στην ομάδα των Άνω Λιοσίων. Επίσης έχω αγωνιστεί και με τα χρώματα της Εθνικής ομάδας με τις U16 , U18 και U20
Τρόπαια με τις ομάδες που έχεις παίξει;
Με την ομάδα της ΕΣΚΑ πήραμε 3 σερί πανελλαδικά πρωταθλήματα όπως επίσης και με την σχολική ομάδα του 2ου Ενιαίου Λυκείου βγήκαμε πρώτες και τις τρείς χρονιές. Μάλιστα ήταν να πάμε και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Κίνα τότε αλλά λόγω κάποιων άσχημων γεγονότων στην χώρα τότε το πρωτάθλημα ακυρώθηκε, δυστυχώς.
Έχεις κρατήσει επαφή με τις τότε συμπαίκτριες σου;
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κρατήσει επαφές με πολλά από τα κορίτσια. Όσο μεγαλώνεις σε ηλικία μεγαλώνει και ο ανταγωνισμός.
Έχεις νιώσει από κοπέλες που ίσως έχεις υπάρξει και στην ίδια ομάδα να σε ζηλεύουν;
Υπάρχει η καλή και η κακή ζήλια. Μπορείς να καταλάβεις αν ο άλλος σε ζηλεύει με την καλή ή την κακή έννοια της. Όταν περνάς τον δρόμο και η για 5 χρόνια συμπαίκτρια σου δεν σου λέει ούτε γεια φτάνεις στο σημείο να αναρωτιέσαι τι της έχω κάνει και δεν με χαιρετάει καν; Είχα στεναχωρηθεί πάρα πολύ τον πρώτο καιρό και οι γονείς μου το έβλεπαν αυτό και μου έλεγαν μην ανησυχείς έτσι είναι η ζωή. Σήμερα σε ξέρουν αύριο δεν σε ξέρουν. Ο καθένας παίρνει τον δρόμο του και πρέπει να μάθεις να μην σε πειράζει αυτό.
Ωστόσο υπάρχει και εκείνη η ζήλια που χαίρεσαι να την νιώθεις. Μια από τις λίγες καλές μου φίλες, η Σοφία, η οποία σπουδάζει στη Ρόδο με ρωτάει τι κάνω πως είναι η ζωή μου εκεί αν περνάω καλά, το βλέπεις ότι χαίρεται με την χαρά μου. Μου λέει πως θα ήθελε να είναι στη θέση μου αλλά και εγώ θα ήθελα να είμαι στη Ρόδο. Μεταξύ μας ποιός δεν θα ήθελε να σπουδάζει στην Ρόδο; (γέλια). Είναι πολύ όμορφο να ξέρεις ότι κάποιος άλλος πέρα από τους γονείς σου νοιάζεται για εσένα, περιμένει να γυρίσεις να πάτε διακοπές μαζί και αυτό με κάνει να νιώθω πως έχω μια φίλη να στηριχθώ πίσω στην Ελλάδα.
ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗ
Πως αποφάσισες να πάς στην Αμερική να παίξεις μπάσκετ;
Κοίτα εδώ στην Ελλάδα είναι δύσκολο να τα συνδυάσεις όλα. Επαγγελματικές προπονήσεις και Πανελλήνιες είναι πολύ δύσκολο να τα καταφέρεις στο ίδιο επίπεδο ταυτόχρονα γι’αυτό προτίμησα να πάω εκεί που μπορείς να συνδυάσεις τις σπουδές σου και το μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο λόγω υποδομών.
Πως έγινε η πρόταση από το κολέγιο του Πόρτλαντ;
Τα κολέγια στην Αμερική βλέπουν ευρωπαϊκούς αγώνες και αν δουν ότι ενδιαφέρεσαι πραγματικά για το άθλημα σου κάνουν την πρόταση. Βέβαια δεν είναι εύκολο να σε επιλέξουν καθώς θέλουν το πακέτο. Το μεγαλύτερο ταλέντο να είσαι στο μπάσκετ αν έχεις χαμηλούς βαθμούς θα ακούσεις να σου λένε συγγνώμη δεν μπορούμε να συνεργαστούμε. Γι’αυτό και εγώ ήθελα να έχω καλό βαθμό στο απολυτήριο Λυκείου μου και αποφοίτησα με 19,9. Φυσικά έδωσα και κάποιες εξετάσεις αρκετά δύσκολες για να με δεχτούν στη σχολή και ευτυχώς πέτυχα, αν και είχα αμφιβολίες για το αν θα τα καταφέρω!
Πόσο εύκολη ήταν η προσαρμογή με το νέο σου περιβάλλον;
Κάντο εικόνα. Φτάνω στο αεροδρόμιο χαρούμενη και μόλις κατεβαίνω από το αεροπλάνο λέω ωραία ήρθα στην άλλη άκρη και δεν ξέρω κανέναν. Μόνο στο τηλέφωνο που μίλησα με κάποιους υπεύθυνους από την σχολή. Ειδικά αν τα αγγλικά δεν είναι η μητρική σου γλώσσα σκέφτεσαι το γεγονός ότι θα παίζεις μπάσκετ αλλά θα πρέπει να περνάς και τα μαθήματα ώστε να μην μένει πίσω η σχολή. Και οι καθηγητές μιλάνε απίστευτα γρήγορα και είναι δύσκολο να τους καταλάβεις στην αρχή και είναι και ιδιαίτερα απαιτητικοί γιατί στην Αμερική μόλις πάρεις το πτυχίο σου βρίσκουν εκείνοι δουλειά. Δεν είναι όπως στην Ελλάδα που τελειώνεις και σου λένε βρες δουλειά μόνος σου και έτσι οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες.
Σε κοιτώνα μένεις;
Ναι, ναι. Όσοι είμαστε με υποτροφία μας έχουν σε κοιτώνες λίγο έξω από την σχολή ώστε να μην είμαστε μέσα στα πόδια των υπολοίπων φοιτητών. Μένουμε σε ένα σπίτι 4 άτομα αλλά είναι τεράστιο και δεν υπάρχει πρόβλημα.
Έχεις εξοικειωθεί με τον νέο τρόπο παιχνιδιού που παίζεις;
Μετά τις πρώτες μέρες ήμουν πιασμένη παντού. Μέχρι και τα μαλλιά μου ήταν πιασμένα (γέλια). Οι προπονήσεις είναι πολύ δύσκολες και ειδικά τον πρώτο καιρό έλεγα δεν είναι δυνατόν να γίνεται αυτό. Μέχρι να συνηθίσεις είναι κάπως δύσκολα αλλά μετά είναι πραγματικά υπέροχα να κάνεις τόσο σκληρή προπόνηση.
Το στυλ παιχνιδιού εκεί σου ταιριάζει περισσότερο;
Στο γήπεδο είναι τελείως διαφορετική η προσέγγιση του παιχνιδιού. Τις πρώτες μέρες θέλεις να καταλάβεις τι έχει ο προπονητής στο μυαλό του για εσένα. Ακόμα και εδώ να αλλάξεις ομάδα τον πρώτο καιρό προσπαθείς να καταλάβεις τον τρόπο παιχνιδιού και την φιλοσοφία του νέου προπονητή. Στην Αμερική υπάρχουν και διαφορετικοί κανόνες. Ο χρόνος επίθεσης είναι τα 30 δευτερόλεπτα σε σχέση με εδώ που έχουμε 24. Η μια κίνηση που κάνουν οι ψηλοί και μετά πατάνε και σηκώνονται εδώ λέμε αυτό είναι… σούπερ βήματα, ενώ εκεί δεν είναι. Είναι λίγο δύσκολο να το συνηθίσεις όταν έχεις μάθει να παίζεις με άλλους κανόνες αλλά θα έλεγα πως το στυλ παιχνιδιού εκεί μου ταιριάζει περισσότερο. Το αμερικανικό στυλ είναι πιο θεαματικό. Θέλουν όμως και την οργάνωση από μια ευρωπαία παίκτρια.
Η αντιμετώπιση που έχεις από τους συμφοιτητές σου στη σχολή;
Είναι διαφορετικά, οι αθλητές από τους υπόλοιπους φοιτητές και το καταλαβαίνουν όλοι αυτό. Και οι καθηγητές σε προσέχουν. Οι αθλητές κάνουν εγγραφή πρώτοι στη σχολή και μετά όλοι οι άλλοι και ουσιαστικά όλοι συμβαδίζουν με το πρόγραμμα των αθλητών που έχουν και πιο ευάλωτο ωράριο. Και είναι και λογικό. Ας πούμε μπορεί να χρειαστεί να ταξιδεύουμε μια ολόκληρη εβδομάδα. Μπορεί να ταξιδέψουμε και δύο φορές συνεχόμενα. Όλες μας οι μετακινήσεις είναι με αεροπλάνα. Όταν ανέβηκα πρώτη φορά σε αεροπλάνο έλεγα τι ωραία και έτρεξα και το είπα στη μαμά μου. Τώρα ακούω αεροπλάνο και δεν μπορώ άλλο. Πως είναι το πούλμαν εδώ; Εκεί είναι το αεροπλάνο.
Γιατί έχετε διαφορετική αντιμετώπιση από τους υπόλοιπους φοιτητές;
Οι αθλητές για το κολέγιο είναι επένδυση. Αν βγούμε πρώτοι σε κάποιο πρωτάθλημα τα λεφτά που θα πάρει η σχολή για το επίτευγμα μας, είναι πολλά.
Σου λείπουν οι δικοί σου άνθρωποι;
Στην αρχή λες ωραία θα φύγω, θα είμαι μόνη μου αλλά μετά καταλαβαίνεις πόσο σου λείπουν οι γονείς σου, οι δικοί σου άνθρωποι. Ειδικά όταν περνάς δύσκολα, π.χ. με έναν τραυματισμό ή ένα κακό παιχνίδι δεν έχεις κάποιον δίπλα σου να στηριχθείς. Τώρα που η αδερφή μου αρχίζει και μεγαλώνει και μπορώ να μιλήσω μαζί της για κάποια θέματα παραπάνω, ξέρεις το νιώθω ότι μου λείπει.
Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να λέει «θεέ μου μακάρι να ήταν εδώ». Και παλιά δηλαδή εκείνη έλεγε πότε θα φύγεις να έχω τα πράγματα και το δωμάτιο σου δικά μου, τώρα όμως στο τηλέφωνο μου λέει μου λείπεις αλλά δεν θέλω να στο λέω για να μην το πάρεις πάνω σου (γέλια). Εδώ θέλω να σου πω πως ελπίζω να ακολουθήσει την ίδια και γιατί όχι και καλύτερη πορεία με την δική μου.
Έχει ξεκινήσει νωρίτερα από εμένα να παίζει μπάσκετ και προσπαθεί πολύ. Βάζει τις υποδομές από τώρα. Αν δεν έχει σχολείο πηγαίνει για σουτ μόνη της, κάθε φορά κάνει και κάτι παραπάνω και αυτό είναι πολύ καλό. Θα ήθελα πάρα πολύ να είχα τους γονείς μου εκεί. Θα το ήθελα για εκείνους να έχουν μια καλύτερη ζωή. Είναι δύσκολη η ζωή στην Ελλάδα.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για την οικογένεια σου ότι θα φύγεις ;
Ήταν δύσκολο για τους γονείς μου με την έννοια θα φύγει και πως θα τα καταφέρει μόνη της εκεί αλλά από την άλλη ο πατέρας μου έλεγε «περιμένω πως και πως να φύγεις από εδώ γιατί δεν υπάρχει καμία προοπτική. Και Πανελλήνιες να δώσεις και να διαβάζεις συνέχεια ώστε να βγεις δικηγόρος ή μαθηματικός δεν θα βρεις δουλειά». Είναι ωραίο να βλέπεις τους γονείς σου να νιώθουν τόσο περήφανοι για εσένα.
Έχει υπάρξει στιγμή δύσκολη για εσένα που να είπες θέλω να τα παρατήσω όλα ;
Η πιο δύσκολη στιγμή που είπα να τα παρατήσω και να φύγω ήταν όταν αρρώστησα και είχα 40 πυρετό στο πρώτο έτος ενώ ταυτόχρονα είχα τα γόνατα μου που με πονούσαν και έβγαζα και τους 4 φρονιμίτες. Καθόμουν στο κρεβάτι και ενώ δεν μπορούσα καν να σηκωθώ σκεφτόμουν ότι μου πληρώνουν τόσα πράγματα και εγώ τι κάνω; Ένιωθα ότι έχω ευθύνη. Έχανα μαθήματα και μετά θα έπρεπε να δώσω εξετάσεις σε αυτά και δεν ήξερα τι να κάνω.
Προσπάθησα να τα κρατήσω όλα μέσα μου και δεν το είπα στους γονείς μου ούτε καν στην αδερφή μου γιατί δεν ήθελα να τους στεναχωρήσω, αλλά ευτυχώς έχω γνωρίσει κάποιους φίλους στην Αμερική που μου συμπαραστάθηκαν. Θυμάμαι μια κοπέλα από την Ιταλία ένα έτος μεγαλύτερο από εμένα, η Σάρα, που ερχόταν κάθε μέρα μετά την προπόνηση και μου άλλαζε τις πετσέτες.
Η καλύτερη στιγμή σου;
Αναμφίβολα η υποτροφία μου. Ήταν το όνειρο μου. Και το πέτυχα. Υπάρχει μια οργάνωση που μου αρέσει πολύ. Μόλις έμαθα ότι στην αρχή υπήρχε μία πιθανότητα να συμβεί έδωσα το 100% για να τα καταφέρω. Μέχρι να έρθει το fax για να υπογράψω το συμβόλαιο μου δεν ήθελα να το πω σε κανέναν. Ένας απλός τραυματισμός μπορούσε να με κρατήσει πίσω και δεν θα ήθελα να εκτεθώ.
Θα σε δούμε στο WNBΑ ;
Μακάρι να γίνει κάποια στιγμή αλλά είναι πολύ δύσκολο.
Έχεις παρακολουθήσει αγώνα του ΝΒΑ;
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση στο πρώτο παιχνίδι ΝΒΑ που είδα ήταν ο κόσμος στις κερκίδες. Πως έχουμε εδώ στην Ελλάδα που πηγαίνουμε σε ένα μαγαζί για να περάσουμε καλά εκεί πηγαίνουν για να δουν ένα παιχνίδι μπάσκετ. Στα διαλλείματα ο κόσμος σηκώνεται, χορεύει, φωνάζει και κατά την διάρκεια του αγώνα υπάρχουν περιπτώσεις που το κάνουν. Στην αρχή μου φαινόταν πάρα πολύ περίεργο γιατί και οι κερκίδες είναι πολύ κοντά στον αγωνιστικό χώρο και φοβόμουν μην πεταχτεί κανείς αλλά δεν υπάρχουν επεισόδια εκεί.
Αν ο αντίπαλος κάνει μια ωραία κίνηση θα χειροκροτήσουν και θα πουν «wow that's a nice move» (μετάφραση - τι ωραία κίνηση). Υπάρχει παιδεία. Τους αρέσει το μπάσκετ και θα πάνε να παρακολουθήσουν το άθλημα. Δεν είναι φανατισμένοι για να τους νοιάζει μόνο το σκορ να είναι υπέρ της ομάδας τους . Μιλάμε για μεγάλη διαφορά νοοτροπίας από τη χώρα μας.
Γνωρίζουν το Ελληνικό μπάσκετ στην Αμερική ;
Και βέβαια γνωρίζουν όλοι τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Με ρωτούν αν γνωρίζω τον Διαμαντίδη ή τον Σπανούλη ξέρουν δηλαδή τους παίκτες. Είμαστε πολύ ψηλά σαν χώρα στον τομέα του μπάσκετ. Για τους Έλληνες παίκτες ακούγονται πάρα πολύ καλά σχόλια στην Αμερική βλέπε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον Κώστα Παπανικολαόυ που κάνουν εξαιρετική πορεία. Τον Γιάννη τον ήξερα πριν φύγει και αυτός για Αμερική, είμαστε φίλοι με τον «GreakFreak».
Στα πλάνα σου έχεις να γυρίσεις μόλις τελειώσεις τις σπουδές σου;
Όχι. Δεν έχω στα πλάνα μου να γυρίσω στην Ελλάδα μετά τη σχολή. Θέλω να προχωρήσω λίγο ακόμα τις σπουδές μου και να κάνω 1 χρόνο μάστερ μετά τα 4 χρόνια της σχολής. Ελπίζω μετά να μείνω εκεί και να πιάσω δουλεία ως καθηγήτρια μαθηματικών. Θα ήθελα σε λίγα χρόνια να είμαι στο ίδιο περιβάλλον από διαφορετική σκοπιά. Ουσιαστικά να βλέπω τον εαυτό μου μέσα από τα παιδιά. Μακάρι να έρθει η αδερφή μου σε μερικά χρόνια και να της κάνω εγώ μάθημα στο κολέγιο που θα σπουδάζει και θα παίζει μπάσκετ. Θα ήταν το τέλειο.
Πως είναι η εμπειρία να φοράς τα γαλανόλευκα;
Η πρώτη μου κλήση στην Εθνική ήταν απίστευτη εμπειρία. Ξεκινήσαμε 40 κορίτσια και κάθε φορά κόβανε από 2 μέχρι να φτάσουν στις 12. Οπότε σε κάθε προπόνηση είχες το άγχος ότι σήμερα θα είναι η σειρά σου. Πέρυσι τελείωσα τις υποχρεώσεις μου με την Εθνική U20 λόγω ηλικίας. Κάποια στιγμή έγινε ένα πρωτάθλημα με συμμετοχή από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες στην Πτολεμαΐδα. Το συναίσθημα του να βλέπεις τον κόσμο να φωνάζει τόσο ένθερμα για εσένα ώστε να σε εμψυχώσει χωρίς καν να σε ξέρει είναι ανεπανάληπτο. Όπως και το να γράφουν οι εφημερίδες για εσένα ως πρώτη σκόρερ της Εθνικής. Δεν μπορώ να στο περιγράψω με λέξεις.
Περιμένεις κλήση στην Γυναικεία ομάδα;
Θα προσπαθήσω να βελτιωθώ όσο το δυνατόν περισσότερο για να επιλεγώ και εγώ στην Εθνική Ομάδα Γυναικών και εννοείται πως θα δεχτώ την κλήση μου αμέσως. Ναι μεν θα έχω περάσει μια γεμάτη σεζόν με φουλ προπονήσεις και αγώνες αλλά την κλίση στην Εθνική δεν γίνεται να την αρνηθείς.
Δείτε τη Στεφανία εν δράσει:
