Προσβάλλεται η λογική μου με αυτή την παρωδία
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους νιώθω περήφανος που είμαι Έλληνας. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και αρκετοί άλλοι που με κάνουν να νιώθω ντροπή! Πολλές φορές αναρωτιέμαι που να κατατάξω την ποιότητα της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας μας. Χρωστάμε πάρα πολλά σε αυτήν, αλλά όταν προσπαθώ να αξιολογήσω στην καθημερινότητα μας την αξιοκρατία, την δικαιοσύνη και τα συστήματα λήψης αποφάσεων αγανακτώ και προβληματίζομαι.
Τα δημοψηφίσματα στις δημοκρατίες έρχονται να επιβεβαιώσουν την καθολική αποτυχία των ίδιων των δημοκρατιών που αδυνατούν να δώσουν απάντηση έως εκείνη την στιγμή. Για αυτό και αυτοί που τα δημιουργούν όχι μόνο επιδεικνύουν την ανικανότητά τους να δώσουν λύση, αλλά και απαντούν για την ποιότητα της δημοκρατίας στην οποία πιστεύουν. Ξεκάθαρα ερωτήματα και απαντήσεις μετά από προετοιμασία , με μεγάλο χρόνο για προβληματισμό και σκέψη για την κάθε ψήφο, χωρίς διχόνοια ή φανατισμούς, με ξεκάθαρη αποδοχή των αποτελεσμάτων από όλους αποτελούν δημοψηφίσματα δημοκρατίας σε όλο της το μεγαλείο, για την εξεύρεση αποδεκτής συναινετικής και συμμετοχικής λύσης, η οποία ενώνει τις μέγιστες διαφορές που υπήρχαν.
Το δικό μας δημοψήφισμα θα γραφτεί στην ιστορία σαν Greek Referendums, ψήφισε εσύ ότι θες, για να κάνει η κυβέρνηση ότι θέλει, όπως τα Greek Statistics όπου με τις ελληνικές μαθηματικές αλχημείες καταλήγεις σε όποιο στατιστικό νούμερο επιθυμείς.
Ψηφίζω ΟΧΙ στην συμφωνία που προτάθηκε, χωρίς αυτή να αναγνωρίζεται από αυτούς που την έκαναν, ενώ αρκετοί θα το εκλάβουν ως απόφαση για να βγούμε από την Ευρώπη, ενώ άλλοι θα το εκλάβουν ως διαπραγματευτικό χαρτί για να κάνουν μια νέα συμφωνία μέσα στην Ευρώπη, που όμως δεν θα την θέσουμε ξανά σε δημοψήφισμα, ενώ οι άλλοι συμβαλλόμενοι θα το εκλάβουν σαν όχι σε οποιαδήποτε συμφωνία. Ταυτόχρονα αρκετοί φανατικοί του ΟΧΙ, θεωρούν τους άλλους ψηφοφόρους προδότες της πατρίδας ή δειλούς ή πλούσιους ή κλέφτες ή …ή …ή….
Ψηφίζω ΝΑΙ στην συμφωνία που προτάθηκε, χωρίς αυτή να αναγνωρίζεται από αυτούς που την έκαναν, ενώ αρκετοί θα το εκλάβουν ως απόφαση να μείνουμε στην Ευρώπη, ενώ άλλοι θα το εκλάβουν ως διαπραγματευτικό χαρτί για να κάνουν μια νέα καλύτερη συμφωνία μέσα στην Ευρώπη, που όμως δεν θα την θέσουμε ξανά σε δημοψήφισμα, ενώ οι άλλοι συμβαλλόμενοι θα το εκλάβουν σαν ναι σε μια καλύτερη συμφωνία. Ταυτόχρονα αρκετοί φανατικοί του ΝΑΙ, θεωρούν τους άλλους ψηφοφόρους προδότες της πατρίδας ή φασίστες ή ψεύτες ή …ή …ή….
Επιπλέον, οι συνθήκες που πραγματοποιείται το δημοψήφισμα είναι κάθε άλλο παρά ήρεμες είναι και επηρεάζουν στο μέγιστο την συμπεριφορά και την απόφαση όλων μας.
Ως εκ τούτου, ψηφίζουμε ότι από τα τρία θέλουμε (υπάρχει και το λευκό) και μετά όποιος είναι στην κυβέρνηση το εκλαμβάνει όπως επιθυμεί και κάνει ότι αυτός θέλει.
Προσβάλλεται η λογική μου με αυτή την παρωδία , τα αποτελέσματα της οποίας μπορούν να την μετατρέψουν σε τραγωδία, η οποία με την σειρά της θα επιφέρει κυρίως μίσος και διχόνοια , αφού τελικά η οποιαδήποτε κυβέρνηση, υπό το βάρος των τραγικών εξελίξεων θα υπογράψει τελικά συμφωνία.
Εύχομαι να μην γίνει τελικά δημοψήφισμα και να καταγραφεί και αυτό στα χαρακτηριστικά των Greek Referendums που θα αφήσει ιστορία ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Εάν τελικά γίνει όμως, νιώθω την ανάγκη να δημοσιοποιήσω ότι όσο είμαι Έλληνας άλλο τόσο είμαι και Ευρωπαίος και πως το Ευρώ είναι η μοναδική μας ευκαιρία για προσαρμογή μας σε όσα ευρωπαϊκά κεκτημένα ζηλεύουμε, ακόμα και στο πως πραγματοποιείται ένα δημοκρατικό αποτελεσματικό και ενωτικό δημοψήφισμα.
Οι διαχρονικές προσπάθειες μας για ισότιμη συμμετοχή στην Ευρώπη και τα κεκτημένα μας έως σήμερα, δεν είναι δυνατό να απειληθούν έστω και στο ελάχιστο από ένα ναι ή όχι σε μια συμφωνία ή και με οποιοδήποτε άλλο λογοπαίγνιο. Δυστυχώς αυτή την πεποίθηση θα πρέπει να την καταγράψω στο κουτάκι που λέει ΝΑΙ στην συμφωνία, παρόλο που θα λέω πάντα ΟΧΙ σε τόσο σοβαρές συμφωνίες, γιατί προφανώς υπάρχουν πάντα καλύτερες, όπως εκείνες που εμπεριέχουν αλήθειες και εθνική ομοψυχία.
Συζητώ καθημερινά με γνωστούς και φίλους, όπως όλοι μας άλλωστε, για την οικονομική κρίση. Νιώθω όμως ντροπή σαν Έλληνας, όπως βέβαια το ίδιο ένιωθα και πριν την κρίση, που δεν μπορούμε οργανωμένα σαν κράτος, με τις δικές μας δυνάμεις, να αντιμετωπίσουμε με αξιοπρέπεια όλους εκείνους που βιώνουν την ακραία φτώχια. Και νιώθω πραγματικά συγκλονισμένος στην ιδέα και μόνο να τους κοιτάξω στα μάτια και να τους πω, πως έξω από την Ευρώπη, για μεγάλο χρονικό διάστημα θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε πράγματα που εμείς οι νεώτεροι δεν τα έχουμε φανταστεί ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μας.
