Πάρκο «Αντώνη Τρίτση» - Ένας θησαυρός εγκαταλελειμμένος από την πολιτεία
Δυτικά της Αθήνας βρίσκεται ο μεγαλύτερος οργανωμένος πνεύμονας πρασίνου στον αστικό ιστό της πρωτεύουσας. Το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνη Τρίτση», έκτασης 1.200 στρεμμάτων, αποτελεί έναν σπάνιο θησαυρό φυσικού κάλλους αφού το υγρό στοιχείο κυριαρχεί υπό τη μορφή των έξι λιμνών του και του ενός καναλιού που εξασφαλίζει την ανακύκλωση του νερού. Η πλούσια χλωρίδα και πανίδα το καθιστούν μοναδικό καταφύγιο άγριας φύσης. Πολλοί Αθηναίοι αυτές τις ημέρες της παρατεινόμενης κρίσης επιλέγουν να περάσουν χρόνο στις εγκαταστάσεις του, καθώς αποτελεί καλή διέξοδο για περίπατο και αθλητισμό. Η ζωή στο πάρκο είναι έντονη. Συναυλίες, πολιτικές εκδηλώσεις, εκπαιδευτικές επισκέψεις, ποδηλατικές βόλτες, οικογενειακές εξορμήσεις δίνουν καθημερινά παλμό και ζωντάνια στον χώρο.
Ενώ η πολιτεία δείχνει να το έχει εγκαταλείψει στην τύχη του, οι πολίτες επιμένουν να το επισκέπτονται και να το αγαπούν. Ανθρωποι όλων των ηλικιών περπατούν πλάι στη λίμνη, ταΐζουν τις πάπιες, συζητούν καθισμένοι στα διάσπαρτα παγκάκια κάτω από τα μεγάλα πεύκα. Στον υδροβιότοπο φιλοξενούνται εκατοντάδες διαφορετικά είδη πτηνών, αμφίβια, ερπετά, νυχτερίδες, μικρά θηλαστικά και σκαντζόχοιροι.
Μάλιστα η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, που παρατηρεί τα πουλιά του πάρκου, την τελευταία δεκαετία, έχει καταγράψει 145 διαφορετικά είδη, πολλά από τα οποία είναι σπάνια για το αστικό περιβάλλον. Είναι εικόνες που συνήθως βλέπουμε σε σκηνές από ταινίες γυρισμένες σε αντίστοιχα πάρκα μεγάλων μητροπολιτικών πόλεων όπως το Central Park της Νέας Υόρκης ή το Hyde Park του Λονδίνου. Στην Αθήνα, παραμελημένο είναι το αντίστοιχης ομορφιάς πάρκο Τρίτση, οι δυνατότητες του οποίου πιθανότατα ξεπερνούν τις διαχειριστικές δυνατότητες της πολιτείας.
Στα νέα παιδιά αρέσει να επισκέπτονται το πάρκο, που μαζεύονται σε παρέες τριών, τεσσάρων ατόμων. Ρωτήσαμε τους τρεις φοιτητές, Κατερίνα Χατζηστάμου, 19, τον Γιάννη Γαβριηλίδη, 21, την Αννα-Μαρία Γούσιου, 19, που σπουδάζουν στο Παιδαγωγικό της Αθήνας να μας πουν τι τους αρέσει και τι θα άλλαζαν στο πάρκο. Η απάντηση του Γιάννη ήταν πως στο πάρκο μπορεί ο καθένας με λίγα ή καθόλου χρήματα να περάσει καλά. «Το μόνο που χρειάζεσαι είναι η καλή παρέα», και αυτό του αρέσει πολύ.
Η Αννα-Μαρία είπε πως έρχεται στο πάρκο από τότε που άνοιξε, καθώς μένει σε κοντινή απόσταση και διαπιστώνει πως χρόνο με τον χρόνο οι δραστηριότητες λιγοστεύουν. «Θυμάμαι πως την εποχή που υπήρχαν άλογα, έκανα πρώτη φορά ιππασία, δεν θα το ξεχάσω». Σήμερα μόνο μερικές διαλυμένες λαμαρίνες του στάβλου υπάρχουν στο σημείο. Η Κατερίνα συμπληρώνει: «Δεν θα άλλαζα τίποτα από το πάρκο, απλώς θα το φρόντιζα. Αυτό λείπει, η φροντίδα, και είναι κρίμα».
Χαρακτηριστικό του πάρκου οι ράγες που βρίσκονται τοποθετημένες στο έδαφος, έτοιμες να ξεναγήσουν τους επισκέπτες σε όλο το πάρκο. Περνούν πάνω από τη λίμνη δίπλα από το ποτάμι, μέσα από το δάσος και καταλήγουν στην είσοδο να παραλάβουν τους επόμενους επιβάτες. Είναι απογοητευτικό να υπάρχει έτοιμη η υποδομή και να μην υπάρχει τρένο για να λειτουργήσει...
Εικόνες εγκατάλειψης
Ο περιβαλλοντικός θησαυρός του πάρκου, που εκτείνεται μεταξύ των δήμων Ιλίου, Αγίων Αναργύρων και Καματερού, περιλαμβάνει πολλούς θάμνους, φυλλοβόλα και κωνοφόρα δένδρα. Σήμερα, η εικόνα που παρουσιάζει είναι αποκαρδιωτική. Δεκάδες δέντρα έχουν ξεραθεί λόγω της έλλειψης νερού. Τη θέση του γρασιδιού έχουν πάρει τα μεγάλα άγρια χόρτα. Οι υποδομές ρημάζουν. Μόνο μια από τις τρεις παιδικές χαρές λειτουργεί, ενώ αρκετές κατασκευές αποτελούν παγίδες τραυματισμού για τα μικρά παιδιά.
Δεν καθαρίζονται τα νερά των λιμνών και των υδάτινων διαδρομών. Τα σιντριβάνια έχουν στερέψει. Μόνο τέσσερις υπάλληλοι εργάζονται στη συντήρησή του, οι οποίοι, όπως αναφέρουν στην «Κ», είναι απλήρωτοι. Τα ελάχιστα καταστήματα που απέμειναν δυσκολεύονται να βγάλουν τα έξοδά τους.
Χωρίς διοίκηση
Το τοπίο της διοίκησης του πάρκου είναι θολό. Τυπικά, επικεφαλής της διαχείρισης σήμερα είναι ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ), ο οποίος παρέλαβε από τον Φορέα Διαχείρισης Ελαιώνα Κηφισού και Πάρκου Τρίτση, που είχε αναλάβει με τη σειρά του από τον Οργανισμό Διαχείρισης Πάρκου Τρίτση. Το πρόβλημα σ’ αυτόν τον κύκλο μετατόπισης ευθυνών είναι ότι κάθε οργανισμός άφηνε ανοιχτές οικονομικές εκκρεμότητες με αποτέλεσμα αυτές να συσσωρεύονται.
Ο πρόεδρος της ελληνικής ορνιθολογικής εταιρείας, κ. Γιώργος Σγούρος, μιλώντας στη «Κ» προειδοποιεί πως υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για πυρκαγιά: τα χόρτα δεν κόβονται, συσσωρεύονται σκουπίδια, δεν υπάρχει φύλαξη. Η ορνιθολογική εταιρεία δραστηριοποιείται ενεργά στο πάρκο από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του, αλλά σήμερα εξετάζει το ενδεχόμενο να σταματήσει, καθώς το πάρκο θεωρείται επικίνδυνο λόγω φθοράς των εγκαταστάσεων.
Πηγή: kathimerini.gr
